Author: Prakash Gautam

फराकिलो आँगनमा, चारैतिर मन पोखिन्छ । निर्जीव डल्फिन कुर्सी अलौकिक परिचय माग्छ, मेरो बिहानीसँग । बिगत आगतका पुस्तिकाबाट, फ्याँके, चित्रजस्तो

अक्षर अनी शब्दको, शब्द अनी शब्दाडम्बरहरुको सफल सम्मेलन पछी शक्त चर्चा प्रयास: षोडशी शर्मालु स्त्रिको, पूर्ण शशिको, शशिकलाको शुन्यबाद, शुन्यकाल

प्रत्यकदिन, म बेसुरले हिँड्छु । हामी बेसुरले हिँड्छौ…! पाइला मेटिन्छ या मेट्छौ । लक्ष्य बोकिन्छ या बोक्छौँ…। समयसँगै, शनै: शनै,

सत्य ! हिजोआज, लाटो ऐना अगाडि म आँफैलाई ‘म’ मन पर्दैन । निसंकोच, निसन्देह तँलाई कसरी मन परोस । तँ